In het weekend waarin Winsum volledig in de ban was van de traditionele Baistenmaart mocht het tweede elftal naar Urk. Het mythische Urk waar de afgelopen jaren weinig eer viel te behalen voor de vv Winsum. Bijna, maar helaas daar bleef het bij, werd deze traditie verbroken. Wat restte was de eveneens traditionele vismaaltijd.
Met 128 autokilometers voor de boeg vertrok een kleine colonne om 9.45 uur uit Winsum. Teamcaptain Marc voorop, gevolgd door het busje van Calimero en afsluitend een enthousiaste vader met dito spelers op de achterbank.
Het was vooraf nogal een puzzel geweest om het team compleet te krijgen. Gelukkig is Winsum’s slogan, Laten we het samen doen, er niet voor niets. Aanvulling werd gevonden vanuit de O23 en O19. Aangekomen op het sportpark in Urk bleken de kleedkamers zich onder een heuse tribune te vinden. Daarnaast was het hoofdveld gezellig omzoomd met bomen en veel reclameborden. Met de Engelse uitstraling was niets mis.
In de warming-up viel Tom helaas uit zodat Stein direct aan de bak mocht. Deze jongeling weerde zich kranig op de rechtsbackpositie en zou gaandeweg uitgroeien tot één van de betere spelers.
De trainer gaf in de voorbeschouwing de speelwijze aan van de groen-witten. Het was zaak om gegroepeerd te voetballen en met snelle counters proberen te scoren. De Urkers werden neergezet als spelers met armen en benen als kabeltouwen waar je maar beter niet tegen aan kon lopen. In de praktijk bleken deze mythische figuren ook maar spelers van vlees en bloed.
Vanuit de spelerstunnel werd het veld betreden en stelden de ploegen zich voor aan elkaar en het publiek. Het verwachte publiek was waarschijnlijk netten aan het boeten of vis aan het bakken maar op de tribune waren ze niet te ontwaren. Zoals vaker kregen de thuisblijvers ongelijk.
Ten opzichte van vorige week speelde Winsum nu wel echt als een team en werd er veel positieve energie in het spel gelegd. De Lahdo broers werkten zich als aanvallers vooral verdedigend uit de naad. Urk had wel veel de bal maar kon niet echt gevaarlijk worden voor het groen-witte doel. Het waren de gasten die brutaal de leiding namen na een lange bal van Giel op de goed vrijgelopen Bauke, die met een heerlijk lobje de keeper van Urk liet vissen (dit woordgrapje kon ik niet laten lopen). De getergde Urkers namen weer snel het heft in handen maar kwamen vooralsnog niet tot scoren. Winsum bleef erg gevaarlijk met uitvallen via Deshley en een Robben-actie van Roël die helaas slechts de lat teisterde.
Met het leervermogen van Urk zat het wel goed en zij kopieerden de goal van Winsum zodat het rond het half uur weer gelijk stond.
In de rust werd duidelijk wat het goede spel en stand deed met het moraal van de mannen uit het mooiste dorp van Nederland. Onder het genot van een kopje ranja werd besloten om dan nu maar eens voor de winst te gaan.
Het begin van de 2e helft was voor de blauw-witten. Met dank aan de slidingen van Martijn op het gedateerde kunstgras bleef de stand voorlopig in evenwicht. De dropkicks van keeper Germen kwamen op het stropdasje aan van de aanvallers van Winsum die de kansen helaas niet af konden maken. De druk op de Winsumer goal nam toe en een kwartier voor tijd werd dan toch de 2-1 gemaakt.
Niet onder de indruk van dit doelpunt stroopten de gasten nogmaals de mouwen op voor een langdurig offensief. Inmiddels was Remco in de ploeg gekomen om extra gevaar te veroorzaken vanaf de rechterkant. De scheidsrechter waardeerde de positieve inzet en liet maar liefst 10 minuten doorspelen waarin het tweede helaas niet meer scoorde.
Met de complimenten op zak kon de kleedkamer worden opgezocht met de wetenschap dat in ieder geval één traditie deze dag doorbroken had kunnen worden. Toch overheerste het goede gevoel van teamspirit en positieve energie. De traditie van vis eten in het souvereine vissersdorp aan de boorden van de voormalige Zuiderzee werd dan ook voortgezet. De in groen-wit geklede spelersgroep liet zich ook in het dorp van de positieve kant zien en verorberde de bestelde maaltijden met veel smaak.
De terugreis verliep voorspoedig en het Urker avontuur kwam nog vaak terug onder het genot van een biertje op de Beestenmarkt.
Met een sportieve groet,
De grensrechter.